چرا به این واقعیت توجه نمیشود ؟

موضع رهبران جنبش سبز در مورد تظاهرات بیست و دوم خرداد ، مشخص است که به خاطر تردید است . خیلی ها میگویند چرا آنها چنین موضعی را گرفتند ، ولی خود شما اگر جای آنها بودید چه موضعی میگرفتید ؟ اگر این تظاهرات مجوز داشت ، در واقع خیال رهبران جنبش سبز راحت بود که میلیونها نفر به خیابان میایند و قدرت مدنی خود را به رخ حکومت میکشند ، از همین جهت هم رهبران جنبش سبز با خیال راحت درخواست مجوز دادند . ولی وقتی که مجوز داده نمیشود ، رهبران جنبش دو گزینه در پیش دارند . یا باز بر دعوت خود پافشاری کنند ، یا اینکه صرفنظر کنند . اما موضوع این است که آنها در تردید هستند که آیا با وجود سرکوبهای شدید و خشونت طلبی توسط حکومت ، باز هم معترضان حاضر هستند در یک تظاهرات بدون مجوز که پر از مخاطرات است حضور پیدا کنند ؟ اگر آنها بر دعوت خود پافشاری کنند ، و بسیاری از معترضان به دلیل ترس از سرکوب حضور پیدا نکردند ، آنوقت آیا قدرت تبلیغاتی را به حریف واگذار نمیکنند ؟ من بعید میدانم که همه دغدغه های رهبران جنبش سبز ، جان و مال مردم باشد ، بلکه بیشترین دغدغه آنها همین تردید است . خود معترضان هم همواره در تردید بوده اند . مثلا برای روز عاشورا اگر به لینکهای آنموقع و کامنتها نگاه کنید ، خیلی ها مطمئن نبودند که آیا مردم حضور گسترده پیدا میکنند یا خیر . در واقع رفتار جمعی معترضان چندان قابل پیش بینی نیست . و همین غیر قابل پیش بینی بودن باعث شده است که رهبران جنبش را محتاط کند . البته دلائل سیاسی دیگری هم است ، ولی مهم ترین آن همین تردید در مورد حضور گسترده معترضان ، در یک راهپیمایی بدون مجوز است . بسیاری از معترضان هم با توجه به سرکوبهای یکسال گذشته و خصوصا روز عاشورا در تردید هستند که حضور پیدا کنند یا خیر . از بعد عاشورا هنوز معترضان نتوانسته اند یک تجمع گسترده خیابانی تدارک ببینند ، و مطمئنا یکی از دلایلش خشونت بی حد و مرز حکومت در روز عاشورا بوده است . در واقع اگر بخواهیم بدون رو در بایستی سوالی بپرسیم ، سوال این است : اگر رهبران جنبش سبز معترضان را دعوت به یک راهپیمایی بدون مجوز کنند ، آیا معترضان حضور گسترده پیدا خواهند کرد ؟ این سوالی است که پاسخ دادن به آن به این سادگی ها نیست . و اینجا فقط بحث سرکوب و ترس و ارعاب در میان است و لاغیر .